   
|
 All characters and trademarks are property of their respective owner. 'Free Soul' copyright belongs to Ebine Yamaji. All the rest by YURI.PL TEAM. |
  
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
All characters and trademarks are property of their respective owner. 'Free Soul' copyright belongs to Ebine Yamaji. All the rest by YURI.PL TEAM. |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Po licznych uczuciowych wlotach i upadkach, Yuzu i Mei są w końcu parą. Niestety, nie jest im dane nacieszyć się związkiem, ponieważ na horyzoncie znowu pojawiają się problemy. Tym razem wiążą się z osobą Mitsuko, starszej siostry Harumi i dawnej przewodniczącej samorządu szkolnego. Kobieta rzuca bowiem Yuzu niełatwe do wykonania wyzwanie, kiedy ta staje w obronie pierwszorocznej uczennicy, będącej jej fanką. Obecność w szkole Mitsuko nie odbija się jednak tylko na Yuzu, ale także na Harumi, która jest zmuszona usunąć się w cień i wyprzeć przyjaciółki.
Policja, której organizacja terrorystyczna Ousenkai wypowiedziała wojnę,
nie ma chwili wytchnienia. Ledwie udaje im się rozwiązać jeden problem,
zaraz pojawia się kolejny, co zmusza osoby znajdujące się na wyższych
szczeblach policyjnej drabiny kierowniczej do zaangażowania w walkę z
terrorystami wszystkich dostępnych im sił. Także Kuroko nie przebiera w
środkach starając się dotrzeć do znajdującej się pod budynkiem Komendy
Stołecznej kryjówki Ousenkai. Walka nadal toczy się na wielu frontach, a
zwycięzca może być przecież tylko jeden.
Na tym etapie mojej przygody z „Murciélago” pokusiłabym się o
stwierdzenie, że Yoshimurakana słynie z silnie wahającego się poziomu
swoich historii. To raczy nas czymś naprawdę dobrym, ciekawym i
przemawiającym do czytelnika, to znowu otrzymujemy od niego raczej słaby
tomik, bez którego z powodzeniem moglibyśmy się obejść. A do której z
tych dwóch grup zaliczyć można piąty tom serii? Odpowiedź na to pytanie
nie będzie wcale trudna.
Jeżeli zapytamy przypadkowych dziesięć osób, co ich zdaniem charakteryzuje dobrą mangę, istnieje możliwość, że otrzymamy dziesięć różnych odpowiedzi. Jak to mówią, są gusta i guściki, toteż każdy z nas poszukuje w czytanych przez siebie tytułach czegoś innego. W czwartym tomie „Murciélago” Yoshimurakana trafił akurat idealnie w moje preferencje, dzięki czemu lektura okazała się naprawdę przyjemna. Po raz pierwszy zalety zdecydowanie przeważyły nad nielicznymi i raczej niewartymi uwagi wadami. Krótko mówiąc, w końcu otrzymujemy tom, który naprawdę wywiera na czytelniku wrażenie.
Przed dwudziestoma laty w Tokio grasował seryjny morderca, który zdzierał swoim ofiarom skórę z twarzy. Złapany i ukarany zgodnie z prawem, po latach wyszedł na wolność i wspiął się po szczeblach kariery, jako prezes dużej firmy. Zgodnie z wszelkimi założeniami, nie powinien już zabijać, a jednak policja znowu zaczyna znajdować oskórowane zwłoki. Podejrzenie pada na zbrodniarza sprzed lat, z którym Kuroko musi odbyć mało przyjacielską rozmowę. W tym samym czasie porwana wcześniej przez Koumori córka mężczyzny udaje się wraz z Hinako i jej koleżankami do parku rozrywki. Ile trzeba aby konwersacja dwóch morderców oraz niewinna zabawa grupki dzieciaków przerodziły się w krwawą jatkę?
Większość czytelników z całą pewnością niejednokrotnie spotkała się z
sytuacją, kiedy to pojedynczy tom większej serii okazuje się bardzo
trudny do oceny. Z jednej strony ma w sobie coś kuszącego, z drugiej nie
niesie ze sobą nic konkretnego. Tym samym jedni go polubią, inni zaś
znienawidzą. Tak też jest w przypadku drugiego tomu „Murciélago”, który
niełatwo jednoznacznie zaklasyfikować do udanych bądź rozczarowujących.
W obrębie tytułów spod znaku yuri, polski czytelnik miał do tej pory do
czynienia głównie z romantycznymi, niewinnymi historiami, które kręciły
się wokół tematu miłości. Wydawnictwo Waneko postanowiło zaserwować nam
jednak coś zupełnie innego i naprawdę mocnego. Dzięki „Murciélago”
ostrzeżenie „OD 18 LAT!” widniejące na obwolucie nabiera zupełnie innego
niż dotychczas znaczenia. Panie i Panowie, przygotujcie się psychicznie
na mangę, której raczej nie czyta się przy posiłku.
Wydawać by się mogło, że nasza
przygoda z uzależniającym „Sunstone” rozpoczęła się
stosunkowo niedawno, a tymczasem minęły już niemal dwa lata. Co tu
dużo mówić, czas pędzi nieubłaganie, toteż w tomie piątym
historia przedstawiona w prawdziwej perełce wydawanego w Polsce
komiksu dobiega końca. Łza kręci się w oku na myśl, że przyszło
nam pożegnać się z całą tą niepoprawną ferajną, która
przybliżyła nam środowisko BDSM. Na to jednak nic nie poradzimy,
więc nie przedłużajmy i rzućmy okiem na to, co tym razem autor ma
nam do zaoferowania.
Jak powszechnie wiadomo, szkolne romanse rządzą się swoimi prawami i nie
trudno znaleźć ich zagorzałych zwolenników, jak i równie zaciekłych
przeciwników. Wprawdzie tytuły zaliczające się do tej grupy są niezwykle
liczne i w większości opierają się na tym samym schemacie, jednak
czasami naprawdę możemy wśród nich trafić na mangę, której warto dać
szansę. „Miłość wśród kwiatów wiśni” niewątpliwie jest jednym z takich
rodzynków. Czym tym razem Milk Morinaga zjednuje sobie czytelników?
Odpowiedź na to pytanie nie powinna być trudna.
„I'm not a gril, not yet a woman” - tymi słowami możemy opisać bohaterki nowej mangi wydawnictwa Dango, „Granica twojej miłości”. Poznajcie trzy zupełnie różne od siebie dziewczyny i trzy problemy, które mają największy wpływ na ich życie. Dzięki nim w końcu mamy okazję wydostać się z murów liceum i po prostu sięgnąć wyżej, spoglądać dalej. 
